Miesiąc nie pisałem, czekam na operację i tak czas mi schodzi, nie ma o czym pisać, utną mi nogę, ponieważ czekam już parę ładnych miesięcy, zmiany w nodze zaszły niewątpliwie daleko, a napis: pilne! miałem od początku, gdy tylko zetknąłem się z odpowiednim ortopedą. Niby chodzę, bo jakże tu nie chodzić, jak się nogę będzie miało jeszcze tylko kilka chwil, ale to jest takie dreptanie w miejscu, przestałem chodzić do pracy, bo za daleko, chodzę koło domu albo z pokoju do kuchni.
Myślę o filmie według "Effi Briest", planujemy z dziewczętami i chłopakami ciąg dalszy Ob[d]jazdowego Domu Kultury na Rżące, chciałbym zacząć od odjazdowego "Rżenia na Rżące", pewnie na wiosnę, gdy już mi utną nogę i będę jak bocian albo grzyb, przyśnił mi się Percy Adlon w związku z "Effi Briest", pewnie chodzi o sposób filmowania, ale odszedłem już dzięki temu od klasycznego filmu kostiumowego osadzonego w epoce, trochę inna narracja, inaczej budowany scenariusz. U mnie dużo zależy od snów, od depresji i snów, okresu przestojów i zahamowań, potem przychodzi sen, silny, wizyjny, i to mi buduje spektakl, tym razem film. Często to jest związane z chorobą, słabością ciała, albo jest jakby maligna.
Usiedliśmy nad wnioskami, na stronie ngo co chwila pojawiają się jakieś nowe propozycje, wnioski do wypełnienia, a projektów do zrealizowania w tym roku niesamowita ilość. W Domu Kultury Podgórze, jak i w całym mieście lepiej o pieniądze nie pytać, żeby Cię nie zabili spojrzeniem. Tzn. żeby zapytać trzeba mieć wyraźny powód i wtedy cisnąć, nastawić się na ciśnięcie. I trzeba mieć mocne argumenty, podobno mamy kryzys. Kryzys to taki demon, który zamyka usta, wkłada złe do oczu, do serca wbija igłę ze znieczuleniem miejscowym. Z powodu kryzysu odetną mi nogę, choć kilka miesięcy temu jeszcze była do uratowania. Ale przyszedł kryzys i skreślił operację z kalendarza.
Filmy, filmy, ostatnio dużo oglądam, bo noga itd. Ale też wstawiłem listę blogów i Filmowe Podgórze, trochę jako ćwiczenie, na próbę.
Myślę o filmie według "Effi Briest", planujemy z dziewczętami i chłopakami ciąg dalszy Ob[d]jazdowego Domu Kultury na Rżące, chciałbym zacząć od odjazdowego "Rżenia na Rżące", pewnie na wiosnę, gdy już mi utną nogę i będę jak bocian albo grzyb, przyśnił mi się Percy Adlon w związku z "Effi Briest", pewnie chodzi o sposób filmowania, ale odszedłem już dzięki temu od klasycznego filmu kostiumowego osadzonego w epoce, trochę inna narracja, inaczej budowany scenariusz. U mnie dużo zależy od snów, od depresji i snów, okresu przestojów i zahamowań, potem przychodzi sen, silny, wizyjny, i to mi buduje spektakl, tym razem film. Często to jest związane z chorobą, słabością ciała, albo jest jakby maligna.
Usiedliśmy nad wnioskami, na stronie ngo co chwila pojawiają się jakieś nowe propozycje, wnioski do wypełnienia, a projektów do zrealizowania w tym roku niesamowita ilość. W Domu Kultury Podgórze, jak i w całym mieście lepiej o pieniądze nie pytać, żeby Cię nie zabili spojrzeniem. Tzn. żeby zapytać trzeba mieć wyraźny powód i wtedy cisnąć, nastawić się na ciśnięcie. I trzeba mieć mocne argumenty, podobno mamy kryzys. Kryzys to taki demon, który zamyka usta, wkłada złe do oczu, do serca wbija igłę ze znieczuleniem miejscowym. Z powodu kryzysu odetną mi nogę, choć kilka miesięcy temu jeszcze była do uratowania. Ale przyszedł kryzys i skreślił operację z kalendarza.
Filmy, filmy, ostatnio dużo oglądam, bo noga itd. Ale też wstawiłem listę blogów i Filmowe Podgórze, trochę jako ćwiczenie, na próbę.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz